ഓർമ്മകൾ മരിക്കുമോ...

വീണ്ടുമൊരു കണ്ടുമുട്ടൽ...
ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ....
പണ്ടെങ്ങോ പറയാൻ ബാക്കി വെച്ച പ്രണയത്തിന്റെ പൂവിതളുകൾ വിരിയിക്കാൻ..

    ഇതുവരെ കാത്തുവെച്ച വിരഹ വേദനയുടെ കണ്ണുനീർ പൊടിപ്പിക്കാൻ...
ആരോടും പരിഭവമില്ലാതെ ,ആരെയും വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കാൻ , നമ്മൾ സ്വയം വേദനിച്ചു. എന്റെയും നിന്റെയും കണ്ണുനീരിന്റെ ചൂട് അത് ആരുമറിഞ്ഞില്ല.
നീണ്ട പത്തു വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയി...ഒരിക്കൽ പോലും ഒന്ന് കാണാൻ കഴിയാതെ നമ്മളുടെ പിന്നിലേക്ക്‌ പോയി മറഞ്ഞത് പത്തു വർഷങ്ങൾ...
ജീവിതത്തിന്റെ വസന്തകാലം തന്നെ കടന്നുപോയി..എന്നിട്ടും നമ്മൾ കാത്തിരിന്നു....എന്നെങ്കിലുമൊരിക്കൽ കണ്ടുമുട്ടാം എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ..
നിന്റെ കണ്ണോടു കണ്ണ് നോക്കി ,ചുണ്ടോടു ചുണ്ട് ചേർത്ത് പറയണമെന്ന് ,ഞാൻ സത്യമായിരുന്നെന്ന്...എന്റെ സ്നേഹം സത്യമായിരുന്നെന്ന്.....
  ഇനിയൊരിക്കൽ നമ്മൾ നടന്നു തീർത്ത വഴികളിൽ പരസ്പരം കാണുമ്പോൾ ,പറയാൻ ബാക്കിവെച്ചത് എന്തായിരുന്നു...?
     വാടി കരിഞ്ഞ പൂക്കൾപ്പോലെ..,നമ്മുടെ പ്രണയവും കരിഞ്ഞു പോയന്നോ..?
അതോ ഇനി വരുന്ന ജന്മത്തിൽ നമ്മൾക്ക്
ഒന്നാകമെന്നോ....?
എന്തായാലും നഷ്ടങ്ങൾ സംഭവിച്ചത് എനിക്കും നിനക്കും മാത്രമായിരുന്നു...വേദനയുടെ മുള്ളുകൾ തറഞ്ഞു കയറിയത് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തിലായിരുന്നു...ആരും കാണാതെ മിഴിനീർ ഒഴുക്കിയത് നമ്മൾ മാത്രമായിരുന്നു....
  ഇനിയും കാത്തിരിക്കാം, നീ എപ്പോഴും പറയുന്നതുപ്പോലെ..., അടുത്ത ജന്മത്തിൽ...